2002 Indianapolis'in rövanşı alındı ama çok çok zor bir şekilde alındı... Maça öyle bir başladık ki sanki Efes Cup'ta hazırlık maçı oynuyoruz sandım. Hemen oyuncu değişikliği yapılmasını bekledim, olmadı. Sinan'ı aradı gözlerim takıma bir anda enerji depolasın diye ama o da alınmadı sahaya... Tam bir rehavet içerisinde bütün bir yarıyı geçirdik.
İkinci yarıya beklediğim gibi başladık. Sert bir şekilde yani. Köşeden üçlüğü yiyince 10 sayı geriye düştük ama sert savunmamız ve akıllı hücumlarımız sayesinde farkı hemen erittik. Periyot sonlarına doğru Kerem Gönlüm üzerinden yaptığımız güzel hücumlar ve bulduğumuz boş üçlüklerle onları yakalar gibi olduk ama onlardan transition hücumları sonunda yediğimiz üçlükler yüzünden bir türlü öne geçemedik. Yine de 1 sayılık farkla biten 3. çeyrek gelecek olan bir galibiyetin habercisiydi.
4. çeyrekte kendimizi hatırladık. 3-4 dakika vidaları sıktık ve Porto Riko'yu vurup geçtik. Farkı 10'a getirdik bir anda. Ama işte tam burada yine meşhur yanılgımıza kapıldık. Maçın bittiği yanılgısı... Fark 10 iken biraz daha bastırıp 15-20 yapsaydık sonlarda komaya girmemize gerek kalmayacaktı.
Turnuvadaki en iyi oyuncumuz, büyük yeteneğimiz Ersan maç sonunda hiç de kalitesine yakışmayan bir hata yaptı ve maçı son topa getirdi.
Ama bu maçta yaşadıklarımız, Efes Cup'ta Arjantin maçında kazandığımız tecrübelerin üzerine eklendi ve bizi güzel bir şekilde uyardı... Umarım gerekli dersleri alırız ve madalya yolunda böyle basit hatalarla hak ettiğimiz maçları rakibe hediye etmeyiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder